DZIEŃ 15- POWRÓT: ATENY->WARSZAWA

Wszystko kiedyś się kończy, tak jak dzisiaj kończy się moja wymarzona podróż jachtostopem.

Obudziłam się odpowiednio wcześnie rano. Lot miałam o 12tej, a potrzeba mi było ok. 40 min aby dotrzeć na lotnisko. Jak się okazało pozostali też powoli już wstawali. Zebrałam swoje rzeczy. Popakowałam odpowiednio, aby nie mieć problemu na lotnisku. Pożegnałam się ze wszystkimi. Giannis odprowadził mnie na przystanek i wytłumaczył jak dojechać. Gdy przyjechał autobus porozmawiał z kierowcą, aby ten dopilnował gdzie mam wysiąść. Pożegnaliśmy się jak dobrzy znajomi. Podziękowałam mu szczerze za tak miłą gościnę. Zapraszał mnie, abym jeszcze kiedyś przyjechała.
Niezwykle miłe jest uczucie, że moja osoba sprawiła radość innym ludziom. Tak jak pożegnanie z Dannym, tak teraz pożegnanie z Giannisem sprawiło że podróże sa pięknym przeżyciem nie tylko dlatego że odwiedza się piękne miejsca, ale również poznaje niesamowitych ludzi, niezależnie w jakiej części świata właśnie się przebywa...

Ogromny żal wyjeżdżać, tym większy że najprawdopodobniej te wszystkie miejsca i tych ludzi widzę tylko raz w życiu. Ale inne miejsca i inni ludzie czekają na spotkanie, na poznanie i na pozostanie w mojej pamięci.

Docieram do lotniska. Przechodzę odprawę. Wszędzie słychać już język polski co uświadamia mi, że moja przygoda dobiegła końca. Wracam do mojej codzienności, do wysoko rozwiniętej konsumpcyjnej cywilizacji zachodu, do rozwoju gospodarczego, do pracy, zakupów, samochodów, telefonów, laptopów, internetu, telewizji, wiadomości, prognozy pogody, budzika. Wracam do wygód współczesnego świata, które sprawiają, że ludzie zapominają o ludziach a koncentrują się na sobie, swojej karierze, na posiadaniu i ciągłym zbieractwie dóbr zbędnych-niezbędnych...
...w Karach Sogut nadal śpiewają chrząszcze...
...w Gokova Gulf pływają ryby...
...fragmenty waz ceramicznych leżą na dnie i będą leżeć kolejne lata...

Komentarze (0)